Alles ging bedekt onder een laag sneeuw. Zelfs de takken van de bomen gingen er onder bedekt
De kou zorgde voor plaatselijke mistbanken.
Op een bankje was duidelijk te zien hoe dik het sneeuwdek was.
Een prachtige witte wereld
Kunst door moeder natuur.
De uitkijktoren aan de rand van beekdal de Holmers/Halkenbroeken in een winters landschap. Vanaf de toren had je een prachtig wintersuitzicht over het landschap
Het uitzicht vanaf de toren over de Halkenbroeken.
Het uitzicht over de Holmers
En over het Halkenveen
De dagen die volgden bleven licht winters, s nachts vorst, overdag dooi. De sneeuw smolt langzaam weer weg. Met de juiste weersomstandigheden was er weer kans op ijshaar. Ik kwam het opnieuw geregeld tegen.
Met het dunner worden van het sneeuwpakket kwam ik een byzondere combinatie tegen. Sneeuw en ijshaar samen. Meestal is het sneeuwpakket te dik om ijshaar te kunnen vinden. Hieronder een tak met daarop een laag sneeuw en er onder ijshaar. Op de bosbodem lag weer een laag sneeuw. Je moet in het veld heel goed kijken om het van elkaar te kunnen onderscheiden. Alles om je heen is dan wit. Op de foto is het verschil wel zichtbaar.
Ijsbloemen op een autoruit.
De temperaturen blijven stijgen. Buiten het bos is de sneeuw bijna overal weer verdwenen. In het bos waar de zon gebroken wordt door de bomen ligt her en der nog een witte deken. Maar de winter verliest terrein. De temperaturen zullen de komend tijd alleen maar stijgen. Geen idee of de winter nog een toegift gaat geven. Dan maar hopen op mooie zonsopkomsten de komende periode zoals hier onder.
