Winterpracht

Nog steeds is het winter en nog steeds kunnen we genieten van prachtige plaatjes. Al een paar ochtenden probeer ik om de zonsopkomst weer vast te leggen, helaas is het geluk nog niet aan mijn kant, elke morgen als ik vroeg met de camera in het veld sta laat de zon zich niet zien. Gelukkig zijn er genoeg ander dingen om van te genieten deze winter.

Een vos heeft het lef gehad om het nog dunne ijs van een bosven over te steken.

Mooie winterse plaatjes.

Nu het project in de Halkenbroeken klaar is is er een compleet binnenmeer ontstaan. Een dun maagedlijk vlies ijs bedekt de grote water massa.

Van dichtbij zijn ijskristallen zo mooi om te zien.

De drentse heideschapen hebben geen last van de kou.

Een omgevallen boom zorgt voor het doorbreken van de strakke rechte paden struktuur. Wandelaars lopen er om heen.

Een voorbeeld van niets meer doen. Een deel van het bos is omgewaaid. De waterstand is hoog en de bomen staan/liggen allemaal in het water. Het pad is dus niet meer begaanbaar. De natuur krijgt hier haar vrijheid terug.

En in die chaos kom je van alles tegen, een marter verraad zijn aanwezig heid door de sporen in de  sneeuw op 1 van de omgevallen bomen.

Een eekhoorn heeft er heerlijk zitten knabbelen aan een dennekegel.

Ik heb iets met ijs, zo gauw als de temperatuur onder nul komt ontdooi ik. Als het schaatsen op buiten ijs vertrouwd is ben ik er dan ook als de kippen bij. De vorst van deze week was niet streng genoeg voor schaatsijs maar ondanks dat heb ik genoten van het ijs.

Mos ingevroren in ijs.

De afgestorven stengels van pitrus staan vast in het ijs.

De wondere wereld onder het ijs. Luchtbellen, afgevallen bladeren en mos geven een mooi effect.

Gevangen in een ijskoude omgeving.

Luchtbellen vlak onder het ijsoppervlak.

Onze  verre voorouders zochten al mooie plaatsen op om hun dierbaren te begraven. Hier de grafheuvel in boswachterij Grolloo.

De zonsopkomst was niet gelukt maar de zonsondergang mocht er ook wel zijn.