Net een sprookje

De laatste dagen begint de dag al fantastisch.  's morgens vroeg is toch 1 van de mooiste momenten van de dag. Mijn fietstocht van huis naar werk is dan ook een echt geniet ritje.

 

 

We gaan een tijdje terug in de tijd.

In de jaren 70 van de vorige eeuw voltrok zich voor bosbouwers een ware ramp in Drenthe.
13 november 1972 zal menig bosbouwer bijgebleven zijn als de zwarte dag voor de Drentse staatsbossen. Een zware storm die zelfs orkaan kracht aannam liet een grote ravage achter in de boswachterijen. Duizenden bomen lagen over en onder elkaar en wegen waren onbegaanbaar, dit alles in slechts enkele uren. Het moet een aanblik geweest zijn om stil van te worden. Op zo'n moment besef je pas hoe nietig je bent als mens tegen het grote natuurgeweld. Boswachterij Grolloo verloor 20% van het bosbestand , wat gelijk is aan 150 hectare. Boswachterij Schoonloo zelfs 25%.
Het heeft maanden geduurd om al dit hout op te ruimen. Terwijl men druk bezig was met het opruimen van de ravage van de november storm vernield een tweede zware storm in januari opnieuw grote delen van de boswachterijen.

Totzo ver de geschiedenis, nu terug naar het heden.

Vandaag kwam ik met mijn bleswerkzaamheden in een opstand waar ze het stormhout in die jaren in rillen in het bos hebben gegooid. Dit zijn toen behoorlijke hoge takkenrillen geweest.  De takken zijn in de loop der jaren wel verteerd maar de dikke stobben liggen er nog steeds. Begroeid met mossen liggen ze nu als stille monumenten van een bewogen tijd. Als je de geschiedenis niet weet loop je er dan ook zo aan voorbij.

De bestaande boomopstand is aangeplant na de stormen. De takkenrillen lagen er toen tussen in.

Wat nu nog rest zijn de laatste dikke wortelpruiken en stobben van de toen ontwortelde bomen.

Een waar paradijs voor vele mossoorten.

Het doet wel spookachtig aan.

De jonge opstand wordt gewoon geoogst. De aannemer krijgt wel te horen dat ze niet over de voormalige takkenrillen mogen rijden. We proberen ze zo lang mogelijk in ere te houden