zaterdag 23 februari 2013

Winterzon

Elke morgen heb ik de stille hoop op een prachtige zonsopkomst. Rond zeven uur kleurt de hemel de laatste dagen mooi rood maar als ik even later in het veld sta zorgen vele wolken toch weer voor een tegenvaller.

Als de zon je dan in de steek laat is er gelukkig nog genoeg om van te genieten.



De dag die volgde was stralend. Een bosven waar ik vlak bij aan het werk was  lag als een waar schilderij in het landschap.




We blijven het proberen, de volgende morgen sta ik weer vroeg in het veld. En helaas ook nu geen  resultaat, tenminste zo lijkt het.


Maar dan uiteindelijk krijg ik toch waar ik op hoopte, de zon.








zaterdag 16 februari 2013

De das. Meles Meles

Drenthe heeft een hoge bezettingsgraad wat betreft dassen. In de bossen van midden drenthe zitten een groot aantal burchten. Een ontmoeting met een das overdag zal je niet snel overkomen, het zijn echt nacht dieren. Geregeld kom ik overdag sporen tegen die duiden op de aanwezigheid van dassen. Met de sneeuw van de afgelopen tijd kon ook de gewone wandelaar ploteseling oog in oog staan met een pootafdruk van de das in de sneeuw.

Mijn oog viel op grote pootafdrukken midden op een  bospad. Een spoor heen en een spoor terug. Duidelijk zijn de grote nagels in de sneeuw zichtbaar, dit kan maar van 1 dier zijn. De das.



Ik volg zijn spoor en kom op een plek in het bos waar het wel een waar oorlogsslagveld lijkt. Allemaal kleine gaten in de grond.


In elk gat ligt een hoop ontlasting, ik sta midden in een latrine plaats van de das, zijn toilet zullen we maar zeggen. Zo'n latrine plaats ligt vaak een tiental meters verwijderd van de burcht. Tevens is dit een afbakening van zijn territorium, zijn leefgebied.


In de sneeuw is een wissel van de das duidelijk te zien. Ik volg zijn wissel en hoop zo uit te komen bij zijn burcht.




Opeens stuit ik op een grote bult zand. De burcht is gevonden.


Verschillend gaten komen uit de gronde, de zogenaamde pijpen.



Op de sneeuw is duidelijk te zien dat de das er recent nog is geweest, een laagje zand wat hij automatisch mee neemt ,aan zijn vacht, als hij uit de burcht komt ligt boven op de sneeuw.


En ook bij de pootafdruk is het zand dat aan zijn poten zit duidelijk te zien.



Ik volg het spoor dat uit 1 van de pijpen komt.


Opeens is er een plek waar de sneeuw iets donkerder is. Ik bekijk het goed en zie dat het allemaal kleine zankkorreltjes zijn. Waarschijnlijk heeft de das zich hier even staan uitschudden.


Het spoor stopt bij een boom die zwaar beschadigd is.  Net als onze huiskatten heeft de das ook behoefte om zijn nagels te scherpen. Voor katten hebben we een krabpaal, de dassen zoeken een boom op om dit aan te doen.



En dit is hem dan de Das, Meles Meles.



vrijdag 15 februari 2013

Grijs, de dooi is een feit

De dooi is nu echt ingetreden. De witte wondere wereld verdwijnt nu snel. Met de mist van vanmorgen was het zelfs een beetje spookachtig.

De mist hing tussen de bomen.


Elk moment zou er zomaar een wolf achter een boom weg kunnen schieten. Tenminste als deze foto genomen was in Zweden.


Mist over een bospad.


Zwanen op de rand van het windwak.


De spinnen waren half onder gesneeuwd.


Het deed me denken aan een zware schaatsklassieker, strijden tegen de elementen met stuifsneeuw en beperkt zicht. De waarheid was anders. Dooi en ijs wat eigenlijk niet vertrouwd is.


Opeens stond ik oog in oog met een vos. Hij was me te snel af om op de foto te zetten. Zijn verse pootafdrukken stonden duidelijk in de sneeuw.


Eenden zoeken een plekje bij een wak  in een bosven.


De dooi zette snel in vandaag. In de loop van de middag stond er al een laag water op het ijs.



De stuw voerde water met kracht af. Een grote schuim voorraad komt er bij vrij.


In vele fraaie vormen begint het schuim aan zijn lange weg.



Zou dit het echte afscheid van de winter zijn??? We zullen zien.

Ochtend gloren

Een oud gezegde zegt het al, de aanhouder wint. En dat bleek ook nu het geval. Na een aantal ochtenden voor niks in de vrieskou te hebben gestaan was het gister morgen raak.De zon kwam op zo als ik het graag wou, een fantastische opkomende zon gaf een adembenemende rode gloed op het ijs. Kippevel kreeg ik er van. Maar een ander gezegde is dan morgen rood geeft water in de sloot. En volgens de voorspelling zou het dan ook slecht weer worden in de loop van de dag.  In dat geval sneeuw, regen en ijzel. Het einde van de winter??? wie zal het zeggen.

Een grote bal kleurde de oostelijke hemel.


Het spoor van de vos op het ijs viel precies in de gloed van de zon.


Genieten met een grote G


Magische momenten, zo s morgens vroeg aan de rand van een bosven midden in de bossen van Drenthe.




Maar ook bij de Halkenbroeken was het genieten.


Een windwak in de grote ijsvlakte.


Je ziet het water golven.


Ik waag mij op het ijs. Het kraakt van alle kanten. Gelukkig weet ik hoeveel water er onderzit anders neem ik deze risico's niet. In het sneeuw ijs zijn kleine wakjes. Deze zijn later dichtgevroren het ijs is hier pik zwart. Het lijken wel buitenaardse spinnen die over de ijsvlakte kruipen.


Overal zag je ze.



In de loop van de middag betrekt het weer. Ik kom een paar souveniers uit de ijstijd tegen. Als monumenten uit een ver verleden staan ze in de Drentse grond.


De sneeuw begint neer te dwarelen en er is weinig verbeelding voor nodig om je te verplaatsen in de tijd. Drenthe vele duizenden jaren geleden, stuifsneeuw, heidevelden, ijsvlaktes en bos.