De das. Meles Meles

Drenthe heeft een hoge bezettingsgraad wat betreft dassen. In de bossen van midden drenthe zitten een groot aantal burchten. Een ontmoeting met een das overdag zal je niet snel overkomen, het zijn echt nacht dieren. Geregeld kom ik overdag sporen tegen die duiden op de aanwezigheid van dassen. Met de sneeuw van de afgelopen tijd kon ook de gewone wandelaar ploteseling oog in oog staan met een pootafdruk van de das in de sneeuw.

Mijn oog viel op grote pootafdrukken midden op een  bospad. Een spoor heen en een spoor terug. Duidelijk zijn de grote nagels in de sneeuw zichtbaar, dit kan maar van 1 dier zijn. De das.

Ik volg zijn spoor en kom op een plek in het bos waar het wel een waar oorlogsslagveld lijkt. Allemaal kleine gaten in de grond.

In elk gat ligt een hoop ontlasting, ik sta midden in een latrine plaats van de das, zijn toilet zullen we maar zeggen. Zo'n latrine plaats ligt vaak een tiental meters verwijderd van de burcht. Tevens is dit een afbakening van zijn territorium, zijn leefgebied.

In de sneeuw is een wissel van de das duidelijk te zien. Ik volg zijn wissel en hoop zo uit te komen bij zijn burcht.

Opeens stuit ik op een grote bult zand. De burcht is gevonden.

Verschillend gaten komen uit de gronde, de zogenaamde pijpen.

Op de sneeuw is duidelijk te zien dat de das er recent nog is geweest, een laagje zand wat hij automatisch mee neemt ,aan zijn vacht, als hij uit de burcht komt ligt boven op de sneeuw.

En ook bij de pootafdruk is het zand dat aan zijn poten zit duidelijk te zien.

Ik volg het spoor dat uit 1 van de pijpen komt.

Opeens is er een plek waar de sneeuw iets donkerder is. Ik bekijk het goed en zie dat het allemaal kleine zankkorreltjes zijn. Waarschijnlijk heeft de das zich hier even staan uitschudden.

Het spoor stopt bij een boom die zwaar beschadigd is.  Net als onze huiskatten heeft de das ook behoefte om zijn nagels te scherpen. Voor katten hebben we een krabpaal, de dassen zoeken een boom op om dit aan te doen.

En dit is hem dan de Das, Meles Meles.