Verwoesting van de natuur

De natuur bij ons kreeg de afgelopen week meerder tegenslagen te verwerken. De langdurige kou is voor veel vogelsoorten niet goed. Het ijsvogeltje en de winterkoning krijgen zware klappen. Maar ook voor de weidevogels moet er  snel mooi weer komen anders is het niet best. De harde wind van afgelopen weekend heeft bij ons in de boswachterij weer heel wat hout neer gestreken. Dikke fijnsparren waren niet bestand tegen de aanhoudende zware oosten wind en zijn bezweken.

Grote wortelkluiten staan rechtop

Dik hout ligt tegen de grond.

Gekeken door de ogen van een bosbouwer ligt hier een kapitaal aan mooi zaaghout.

Gekeken door de ogen van de hedendaagse natuur beheerder dan ligt hier een stuk dynamiek. De omgevallen wortelkluit laat een diepe kuil achter een waar micro mileu is ontstaan.

Dood hout leeft een waar paradijs voor insecten en schuilplaatsen voor veel dieren.

Mikado voor gevorderden.

De kracht van de natuur, van dicht bij indrukwekkend om te zien.

Met deze vorm van verwoesting kan ik nog vrede hebben maar de vorm van verwoesting waar wij gisteren mee te maken kregen is van heel andere aard.  Door de vorst en de droge harde wind is de natuur opdit moment kurkdroog. Het brandgevaar is enorm. Drenthe werd gisteren gesteisterd door de eerste natuurbranden. 4 stuks in totaal. 2 daarvan waren binnen mijn werkgebied. 


Gistermiddag kwam er een melding binnen van een natuurbrand. Het betrof een heide terrein van ons langs de provinciale weg Emmen/ Drachten. De zogenaamde Brunstingerplassen.

De harde wind zorgde ervoor dat het vuur snel om zich heen greep.

Een natuurlijk ven zorgde ervoor dat het vuur zich zelf doodliep.
De brandweer is hier nog aan het nablussen.

Een eerste inspectie van het afgebrande stuk laat zien dat er toch dieren zijn verbrand. Deze adder heeft het niet gered.

Deze had meer geluk en kon zich zelf in veiligheid brengen.

Een dik uur later is het weer raak, dit maal binnen onze boswachterij Grolloo. Een heide terrein langs een fietspad staat in brand.

Het vuur grijpt ook hier razend snel om zich heen.

Even was er paniek, het leek erop dat de brandweer het vuur niet konden houden en dat het de bosrand zou pakken. Als dat zou gebeuren was de kans aanwezig dat het vuur zich razend snel via de bomen zou verspreiden.

Gelukkig ging het allemaal net goed.

Wat rest is een zwart geblakkerd terrein.

Bij beide branden was de brandweer met groot materiaal uitgerukt. 6 brandweerauto's van 4 verschillende korpsen waren bij de branden aanwezig.

Vanmorgen was het beeld triest, de zwartgeblakkerde resten gingen bedekt onder een dun laagje sneeuw.

Zwart/wit een groot contrast.

Alles vernietigend.

De grens. Tot hier en niet verder.

Hopelijk komt het voorjaar nu snel.

Yskoude wind en stuifzand

De kale vorst van de afgelopen tijd heeft de bovenlaag van de esgronden rond Westerbork helemaal droog gevroren. De harde wind van dit weekend zorgt er nu voor dat er een ware zandstorm over de esgronden gaat. De lucht zit vol met zand. Een deel van de kostbare boven laag waait weg.

Het zandpad over de es. Hier vallen ook windgaten in.

Alsof de grond in brand staat. 'Rook'wolken stijgen op.

Een dicht gordijn.

Een dwarrelspoor van zand. Wel mooi om te zien.

Gelukkig is mijn camera stofdicht.

Volgende week zal er wel een zandbank in de sloot liggen.

Je ziet geen hand voor ogen.

Ik kwam behoorlijk gezandstraald thuis. Het zand zat echt overal.

Winter weet van geen wijken

Het is een lange winter. Niet dat we weken op natuurijs konden schaatsen maar wel bijna elke week valt er sneeuw. Afgelopen week was het weer een witte wereld. Het was weer genieten buiten. Volgens de laatste voorspellingen zal het zeker tot het eind van deze maand nog door kwakkelen. Voor de foto's is het wel mooi maar van mij mag het voorjaar nu toch ook wel komen.

S morgens vroeg, een stille landweg richting de Elperstroom.

Beekdal de Elperstroom, erg mooi s morgens vroeg.

Misterieus in de mist.

De Halkenbroeken ligt weer bedekt onder een dun laagje ijs, daar ligt weer een vers laagje sneeuw overheen. Winter in volle glorie.

De zon prikt tussen de berken door.

Net een kerstkaart. Zon, sneeuw en bos geeft mooie plaatjes.

Op het Hingsteveen was de das ook al weer vroeg aktief.

Zijn brede lijf had een duidelijk spoor achtergelaten in het veld. De heide was ontdaan van de sneeuw.

Nu nog wit, in augustus weer paars?? We zullen zien.

De kraanvogel die eerder bij Grolloo stond is verhuist richting Elp. Weer een stukje dichter bij de Holmers, nu maar hopen op een nummer twee.

Het blijft een fantastische vogel om te zien.