Kievit

Het gaat slecht met de weidevogels. Het is stil boven de landerijen. Geen gezang van kievit, grutto, wulp of tureluur.  Al een aantal jaren loop ik hier de velden af om nesten te markeren voor de landbewerking. Elk jaar merk je dat het minder wordt. Dit jaar heb ik nog wel een aantal nesten gevonden maar het is minder dan anders.  Een avond in het veld is voor mij een genot, heerlijk kan ik genieten van de taal van de weidevogels. Observeren is vaak het halve werk. Hun misleiding pogingen, hun aanval op kraaien en meeuwen het is een fantastische ervaring om mee te maken. Beheers je de taal van de weide vogels  dan gaat er een nieuwe wereld voor je open, helaas wordt deze wereld wel ernstig bedreigd.  De grootschalige landbouw doet de weide vogels geen goed. Was een boer vroeger vaak 1 met de natuur, tegenwoordig wordt dat steeds minder, alles is gericht op productie en snelheid. Landbewerking moet snel gebeuren. Grote machine’s  rijden, vliegen bijna’ met hoge snelheden over het land, er is geen tijd meer om zich te bekommeren om een nestje. Nesten die op onbewerkt land liggen hebben bijna geen schijn van kans. Een eerste legsel is dan ook bijna ten dode opgeschreven. Kuikens die het wel redden en hun toevlucht zoeken in het grasland moeten hun vege lijf zijn te redden voor de steeds vroeger komende maaimachine’s. Een tweede legsel op land wat ingezaaid of waar gepoot is heeft een betere kans op overleven. Gelukkig hebben we hier rond Westerbork een aantal boeren die nog wel de moeite nemen om de schaarse weidevogels een kans te geven. Een aantal nesten heb ik gevolgd van af het begin  tot afgelopen week toen de kuikens uit het ei kropen. Mooi om te zien dat nazorg dus wel degelijk effect kan hebben.

Drie eieren, de kievit is nog niet uitgelegd en is dan ook nog niet aan het broeden

De schutkleur van de eieren is fantastisch

Je moet weten waar je moet kijken. Deze foto is genomen van oog hoogte, dit is dus wat je ziet als je in het veld loopt

Een volledig broedsel, de punten van de eieren naar elkaar toe. De kievit is aan het broeden

Gelegen achter een polletje gras valt de kievit haast niet op als hij op het nest zit.


Een tweetal nesten gelegen op onbewerkt bouwland volgde ik al vanaf het moment dat de kievit is begonnen te broeden. Van beide hield ik de uitkom periode in de gaten. Het eerste nest moest 1e paasdag uitkomen, een check op de zaterdag er voor leverde nog geen kuikens op maar wel een brekend ei. 1e paasdag was ik niet in de gelegenheid om te kijken en op paasmaandag waren de kuikens verdwenen.

Ik had in de agenda de dagen afgeteld en een stip gezet op de dag dat ik vermoede dat de kuikens uit het ei zouden komen. Een laatste controle bevestigde mijn uitgerekende dag. Het rechter ei vertoont een eerste gaatje.

Een dag later  moesten ze dus wel uitgekomen zijn. En inderdaad, twee kuikens waren buiten het nest, 1 zat nog in het nest en ei nummer vier was bezig te breken.

Zo klein en teer, maar zo mooie om te zien dat de nazorg toch werkt. Hier doe je het voor. Ik maak een paar foto’s en de ouder kieviten loeien boven mij in de lucht. Ik blijf niet langer dan echt nodig en ga snel weer weg.

Ook het laatste kuiken is bezig om naar buiten te komen.


Met een grote grijns verliet ik het land, wetende dat er in ieder geval 8 jonge kieviten uit het ei waren gekropen in twee nesten die ik vanaf het begin had gevolgd.

Amherst deel 2

Om de sfeer van de jaren veertig nog beter uit de foto’s te laten komen heb ik een aantal bewerkt in een speciaal programma. Het resultaat is in mijn ogen geslaagd. Het is net of heeft de tijd even stil gestaan.

Amherst 2014

  Operatie Amherst was de codenaam van de geallieerden voor een speciale commando-actie op 7 en 8 april 1945 ter bevrijding van Drenthe 1945 als voorbereiding van de aanval van de Canadezen op Groningen, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Franse parachutisten vormden een onderdeel van de SAS, de Britse, militaire Special Air Service. Zij moesten in de Operatie Amherst verkeersknooppunten en bruggen in Drenthe en Groningen veilig stellen. Op die manier konden Canadese troepen snel naar de stad Groningen trekken. De operatie was redelijk succesvol, al liep hij niet geheel volgens plan en sneuvelden er in Drenthe 33 Franse parachutisten, Er werden 700 man gedropt,  Ongeveer de helft van hen kwam door slecht weer één tot enkele kilometers van het doel terecht. Ook konden een aantal jeeps niet gedropt worden. In totaal werden er 47 groepen gedropt. Zij moesten het opnemen tegen naar schatting 12.000 verspreid gelegerde Duitse militairen onder wie Nederlandse SS'ers. Het Drentse hoofdkwartier van de Duitsers bevond zich in Westerbork, waar ongeveer 40-50 Duitsers verbleven en dat eveneens een doel vormde. Daar vlakbij waren 15 Fransen geland. Deze kregen steun van een plaatselijke knokploeg, en bonden de strijd aan met de Duitsers, maar leden wel verliezen, terwijl aan de Duitse kant onder meer een generaal werd uitgeschakeld. Het nabije, kleine, Duitse vliegveld Havelte moest worden aangevallen, maar bij aankomst bleek dat het al door een bombardement van de RAF uitgeschakeld. Tevens kregen de para's opdracht het Vliegveld Norg tussen Norg en Peest uit te schakelen. Toen de para's zich in de buurt van het vliegveld begaven, nadat ze enkele kilometers verderop bij Huis ter Heide waren geland, was het terrein al bijna verlaten. De Duitsers hadden zich reeds terug getrokken in de richting van Groningen. De overgebleven Duitsers bliezen vlak voor hun vertrek nog de aanwezige gebouwen op. Enkele acties van de Fransen en anti-Duitse Nederlanders leidden tot represailles van de Duitsers. In Diever werd de NSB-burgemeester aangehouden door anti-Duitse Nederlanders, maar een groep SS'ers uit Steenwijk kwam hem ontzetten en arresteerde 11 mensen van wie zij er 10 bij het kerkhof van Diever vermoordden. De elfde overleefde door zich dood te houden tussen de slachtoffers.
 Elk jaar wordt deze slag herdacht. Een heel weekend lang herleven de tijden van toen. Bij Assen werd dit weekend een re-enactment event georganiseerd. Verschillende voertuigen, demo’s en een ware veldslag( een zogenaamde mock battle) waren te bewonderen. De gehele geschiedenis van de oorlog werd verteld en nagespeeld. Beginnende met de Duitse aanval en de Engelse terugtrekking uit Duinkerken, om vervolgens via D-Day en het Ardennenoffensief weer bij operatie Amherst te eindigen.  Op zaterdag was ik erbij aanwezig en heb het hele gebeuren proberen vast te legen met de camera, thuis alles naar zwart wit of sepia om in de sfeer van de jaren 40 te blijven. Hier onder een uitgebreide fotoreportage , sommige beelden kunnen als schokkend worden ervaren.
 








































































































Dit was een selectie uit ruim 600 foto’s die ik gisteren gemaakt heb. Door deze mensen blijft de geschiedenis leven. Laten we nooit vergeten dat de vrijheid waar wij nu in leven bijna 70 jaar geleden zwaar bevochten is.