Het gaat slecht met de weidevogels. Het is stil boven de landerijen. Geen gezang van kievit, grutto, wulp of tureluur. Al een aantal jaren loop ik hier de velden af om nesten te markeren voor de landbewerking. Elk jaar merk je dat het minder wordt. Dit jaar heb ik nog wel een aantal nesten gevonden maar het is minder dan anders. Een avond in het veld is voor mij een genot, heerlijk kan ik genieten van de taal van de weidevogels. Observeren is vaak het halve werk. Hun misleiding pogingen, hun aanval op kraaien en meeuwen het is een fantastische ervaring om mee te maken. Beheers je de taal van de weide vogels dan gaat er een nieuwe wereld voor je open, helaas wordt deze wereld wel ernstig bedreigd. De grootschalige landbouw doet de weide vogels geen goed. Was een boer vroeger vaak 1 met de natuur, tegenwoordig wordt dat steeds minder, alles is gericht op productie en snelheid. Landbewerking moet snel gebeuren. Grote machine’s rijden, vliegen bijna’ met hoge snelheden over het land, er is geen tijd meer om zich te bekommeren om een nestje. Nesten die op onbewerkt land liggen hebben bijna geen schijn van kans. Een eerste legsel is dan ook bijna ten dode opgeschreven. Kuikens die het wel redden en hun toevlucht zoeken in het grasland moeten hun vege lijf zijn te redden voor de steeds vroeger komende maaimachine’s. Een tweede legsel op land wat ingezaaid of waar gepoot is heeft een betere kans op overleven. Gelukkig hebben we hier rond Westerbork een aantal boeren die nog wel de moeite nemen om de schaarse weidevogels een kans te geven. Een aantal nesten heb ik gevolgd van af het begin tot afgelopen week toen de kuikens uit het ei kropen. Mooi om te zien dat nazorg dus wel degelijk effect kan hebben.
Drie eieren, de kievit is nog niet uitgelegd en is dan ook nog niet aan het broeden
De schutkleur van de eieren is fantastisch
Je moet weten waar je moet kijken. Deze foto is genomen van oog hoogte, dit is dus wat je ziet als je in het veld loopt
Een volledig broedsel, de punten van de eieren naar elkaar toe. De kievit is aan het broeden
Gelegen achter een polletje gras valt de kievit haast niet op als hij op het nest zit.
Een tweetal nesten gelegen op onbewerkt bouwland volgde ik al vanaf het moment dat de kievit is begonnen te broeden. Van beide hield ik de uitkom periode in de gaten. Het eerste nest moest 1e paasdag uitkomen, een check op de zaterdag er voor leverde nog geen kuikens op maar wel een brekend ei. 1e paasdag was ik niet in de gelegenheid om te kijken en op paasmaandag waren de kuikens verdwenen.
Ik had in de agenda de dagen afgeteld en een stip gezet op de dag dat ik vermoede dat de kuikens uit het ei zouden komen. Een laatste controle bevestigde mijn uitgerekende dag. Het rechter ei vertoont een eerste gaatje.
Een dag later moesten ze dus wel uitgekomen zijn. En inderdaad, twee kuikens waren buiten het nest, 1 zat nog in het nest en ei nummer vier was bezig te breken.
Zo klein en teer, maar zo mooie om te zien dat de nazorg toch werkt. Hier doe je het voor. Ik maak een paar foto’s en de ouder kieviten loeien boven mij in de lucht. Ik blijf niet langer dan echt nodig en ga snel weer weg.
Ook het laatste kuiken is bezig om naar buiten te komen.
Met een grote grijns verliet ik het land, wetende dat er in ieder geval 8 jonge kieviten uit het ei waren gekropen in twee nesten die ik vanaf het begin had gevolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten