vrijdag 9 oktober 2015

Herfst,

Herfst, voor de 1 een prachtige periode voor een ander het sombere jaargetijde voor de winter. Voor mij een periode van volop genieten. Vanaf de eerste paddenstoelen tot aan de vallende bladeren en de eerste nachtvorst, deze periode heeft iets. Warme temperaturen en veel vocht was een uitermate gouden combinatie voor vele paddenstoelen dit jaar, ze schieten dan ook echt als paddenstoelen uit de grond. Van klein tot groot van simpel tot hele mooie creaties er is van alles te zien. Maar ook de zonsopkomsten zijn in deze periode een lust voor het oog. Zonneharpen door het bladerdek te veel om op te noemen eigenlijk. Kijk mee met een greep uit de vele foto's die ik de afgelopen weken weer heb kunnen maken van deze fantastische periode.

De klassieker onder de paddenstoelen de vliegenzwam. Rood met witte stippen. Als ik die weer zie verschijnen is voor mij de herfst echt begonnen.



In de jaarringen van een omgezaagde lariks groeien in een cirkel heel veel koraal zwammetjes.



1 van de mooisten om op de foto te zetten, het porselein zwammetje.


Eekhoorntjes brood, 1 van de eetbare soorten, je ziet ze dan ook helaas met tassen vol uit het bos verdwijnen


De herfst is ook de periode van houtoogst. Zware machines zijn bezig met het oogsten van hoofdzakelijk larikshout in de bossen van Grolloo.


Speling van de natuur, als ze tijd van leven krijgen worden dit hele leuke stammen om naar te kijken.


twee onder 1 kap.


De ochtend zon straalt op de hoed, het is net een raket die gelanceerd wordt uit een ondergrondse basis.


Zonneharpen, ingredienten die nodig zijn, ochtend zon, lichte mist, en een dunner wordend bladerdek.. Als je deze dingen tegelijk treft en je hebt geluk dan is het net of loop je in het paradijs.


Reebokken werpen elk jaar hun stangen af. Als je er om gaat zoeken vind je ze niet, het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Met een beetje geluk kom je ze tegen, dit stangetje lag er al en tijdje de zon heeft hem al aardig verbleekt.


Rodekool zwammetjes.


Een wel heel lullig stukje bos.


Nog een paar van een porseleinzwammetje. Zijn teerheid straalt ervan af.


 
De meriansborstel, de eerste die ik tegenkwam deze herfst, al snel zouden er meer volgen.
 

Heksenboter.


Herfst en spinnen die twee horen bij elkaar, er zijn ochtenden dat ik helemaal onder het spinnerag uit de bossen kom.


Sponszwam, hier nog een redelijk klein exemplaar.



Genieten.


Blauwe luchten zorgen voor  een beetje scandinavische beelden.


De gele variant van de meriansborstel.


Net een stripfiguurtje zo.



De geur van een rottend kadaver kwam mij tegemoed, het bleek te gaan om de inktvis zwam, deze zwam verspreid een rottende vlees geur.


Een afgeworpen stang vinden is byzonder maar een complete kop met twee geweien is nog meer byzonder.


Soms lijkt het wel of ben je tussen de koraalriffen in de atlantische oceaan.


De eerste vorm van de vliegenzwam.


Knotszwammetjes.



Kabouterdorp.



Zonsopkomst boven de Drentse velden.

 
Een sprinkhaan goed gecamoufleerd.
 

En ook de egels laten zich weer zien, als ik s avonds mijn rondje met de honden doe kom ik ze geregeld weer tegen.


Spinnen webben vol met dauw, het lijkt wel of is de spin de schatbewaker van de vele parels die er hangen.



Dit blijf ik fantastisch vinden.


 En zo loopt dit deel van de  herfst langzaam naar zijn einde. De eerste paddenstoelen tonen al tekenen van ontbinding. En ook dan zijn ze nog byzonder om te zien.

 
Maar de volgende fase staat op aanbreken , de herfst kleuren komen er aan.
 

donderdag 1 oktober 2015

Margraten en Henri Chapelle

Afgelopen zondag was ik in het zuid limburg. Als ik in Limburg ben dan breng ik altijd een bezoek aan de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats Margraten. Zo nu ook weer. Tevens ben ik even de grens over gestoken en op ongeveer 15 minuten van Margraten het aldaar gelegen Amerikaanse ereveld Henri Chapelle bezocht.

Op het ereveld van Margraten liggen ruim 8000 gesneuvelde militairen elke keer als ik er kom maakt het weer diepe indruk op mij. Al die witte kruizen, gesneuveld voor de vrijheid waar wij nu in leven.

Een overzichtsfoto


Ik probeer elke keer als ik hier kom deze plek op een speciale manier vast te leggen. Voor mijn gevoel lukt het me aardig om de foto's niet op een standaard manier te presenteren.





Van sommige namen is op internet veel  informatie na te zoeken.


Op 24 maart, 1945 landde het 507th Parachute Infantry Regiment van de 17th Airborne Division, tijdens 'Operation Varsity', nabij Fluren, in Duitsland, op de oostelijke oever van de Rijn. Eén van de parachutisten was Private George J. Peters, afkomstig uit Cranston, Rhode Island en radiobediener van Company G.
Para's van de 17th Airborne Division tijdens 'Operation Varsity'.
 
Peters kwam met tien anderen in een veld neer dat bestreken werd door een Duits machinegeweernest dat op haar beurt beveiligd werd door verscheidene geweerschutters. Op 75 meter afstand waren de para’s een makkelijk doelwit. Peters bewust van het gevaar dat ze allemaal zouden sneuvelen, stond op en rende in een éénman actie op de vijandelijke stelling af. Deze afleidingmanoeuvre trok al het vuur naar Peters toe. Halverwege het doel werd Peters getroffen en sloeg tegen de grond. Hij krabbelde overeind en zette zijn aanval voort om opnieuw geraakt te worden. Zijn benen onbruikbaar door de verwondingen noodzaakten hem te gaan kruipen. Toen hij dicht genoeg genaderd was wist hij enkele handgranaten in het vijandelijke machinegeweernest te werpen. Twee Duitsers kwamen om en de geweerschutters trokken zich terug in het achtergelegen bos. Door zijn opoffering wist Peters zijn medesoldaten te sparen zodat deze zich konden organiseren, bevoorraden en hun doelen veroveren. Op 8 februari, 1946 werd aan Peters postuum de Medal of Honor toegekend.



Terwijl andere naamloos hun laatste rustplaats hebben gekregen op vreemde grond.








Ik steek de grens over en rij naar het volgende Amerikaanse ereveld, Henri Chapelle. Hier rusten 7989 Amerikaanse soldaten. Meer dan 20 hectare beslaat deze begraafplaats.


 




Witte kruizen tot aan de horizon, een diepe stilte maakte zich meter van mij.



 
Op internet is veel te vinden over deze begraafplaats. Op onderstaande link zijn verhalen en foto's van de gesneuvelde militairen te vinden..... Heel indrukwekkend
                                                                  Klik hier

Het was voor mij een dag met diep respect voor al deze mannen die gevallen zijn voor de vrijheid waar wij nu in leven. Laten we dit nooit vergeten.