Het is zo mooi buiten

Opniew blijft door de drukte het  bijhouden van de blog er een beetje bij. Foto's maken lukt vaak wel maar het verwerken ervan kost me te veel tijd op het moment. Nu toch maar even weer tijd vrijgemaakt om de laatste natuur nieuwtjes de wereld in te sturen.

Het heide kartelblad staat weer in bloei. Een plantje wat het steeds moeilijker krijgt en dan ook op de rode lijst van bedreigde planten voorkomt. Gelukkig staat hij nog steeds op de heide bij ons in het gebied.

Voor info over dit plantje klik hier

Klein maar fijn, een wondertje der natuur.

Je loopt er zo aan voorbij.

De brem bloeit haast drie weken later dan normaal. Het geel van de bloem steekt fantastisch af tegen de strak blauwe lucht.

De vennen in de bossen zijn wit van het veenpluis of 1 arige wollegras. Het lijken wel katoen velden.

Dit is een ven vol veenpluis.

Veenpluis.

 

Dit ven is wit van het 1 arige wollegras.

 

 

Het verschil met het veenpluis is duidelijk te zien.

 

 De zonnedauw, een klein vleesetend plantje.

De moderne tijd raast voorbij aan vervlogen tijden, de afslagen van vuursteen, misschien was hier in een heel ver verleden wel een werkplek van onze verre voorouders.

Een meidoorn eenzaam en alleen midden op de heide.

Wat is ddrenthe zonder zijn dikke keien.

De heide terreinen die dit voorjaar afgebrand zijn beginnen zich weer te herstellen. De jonge heide steekt overal zijn kop op.

Leven en dood gaan hand in hand in de natuur, deze ree heeft het niet gered.

Een veld vol wilde magrieten blijft een mooie gezicht.

Liggend op mijn rug tussen de margrieten genieten van een mooie omgeving.

 

De brem bloeit uitbundig.

Als wandelaar zien we een ven zo.

Een vogel ziet het zelfde ven op deze manier.

Gevangen door de zonnedauw.

Diep verscholen in de moerassen kwam ik dit fantastische plantje tegen. Het is de veenbes.

Oog in oog staan met reintje de vos. Het blijft een mooi moment.

Geen paardebloem maar het muizenoor.

Dit is een bolgewas. Het is de vogelmelk. Een beschermde plant in Nederland.