Beleef de natuur: Westerborkse bos

Vandaag was het weer een stralende winterdag. Vanmorgen vroeg was ik al wezen schaatsen dus vanmiddag tijd voor andere dingen. Ik ben zonder onze honden het Westerborkse bos ingegaan. Het is maar vijf minuten lopen vanaf ons huis maar je staat direkt in een andere wereld. Het is een oud bos wat ligt tussen het dorp en de es. Fantastische oude bomen staan er afgewisseld met jong hout. Als je er rond loopt ,en er oog voor hebt, is er heel veel te zien en te genieten.

Het verschil is duidelijk. 1 kant van het talud ligt in de zon de andere kant niet.

Sneeuw op een paddestoel tegen een dode berk.

Een laag gelegen stuk in het bos staat vol water. In het voorjaar een waar paradijs voor de kikkers. Nu bedekt met een laag ijs en sneeuw.

Een grillige vorm aan een oude eik. Vaak het gevolg van een beschadiging. Wat zou hier gebeurd zijn ?

Ik mis alleen de rode besjes van de hulst nog. Dan kon het plaatje zo door voor een kerstkaart.

De storm van een paar weken terug heeft ook verborgen geheimen bloot gelegd. In deze oude eik zat een hol. Een vogel heeft er waarschijnlijk vorig voorjaar een succesvol broedsel groot gebracht. Het nest zit er nog, nu bedekt met een dun laagje sneeuw.

Het bos ademt rust uit. Het is geen park maar een echt bos waar de natuur zijn gang kan gaan. De aanwezigheid van veel hulst is een teken dat je te maken hebt met een oude bosbodem.

Dood hout blijft liggen. En zorgt voor een gevarieerd beeld.

Deze afgeknapte boom is blijven hangen in een ander. Bij nadere inspectie bleek de sneeuw vol pootafdrukkken te zitten. waarschijnlijk gebruikt een marter deze natuurlijke trap om hoog in de bomen te komen.

Hoeveel oud Borkers zullen hun jeugdliefde onder deze boom hun eerst zoen hebben gegeven en daarna hun namen in de boom hebben gekrast. Als deze oude reus kon praten dan stond je waarschijnlijk te klapperen met je oren.

Mijn oog viel op een anderplek in de boom. Een oud spechtenhol. Boven het hol was de bast aan de boom behoorlijk beschadigd. Zou dit het werk zijn van een marter die achterste voren zijn hol binnen gaat????

Broederlijk staan deze dikke beuken naast elkaar. Onderaan hun stamvoet zijn ze zelfs al met elkaar vergroeid.

Ooit heeft hier een oude eik gestaan omringt door jonge hulst. De oude eik is inmiddels weg en alleen zijn stobbe is nog zichtbaar. De hulst staat nu als een spookachtige cirkel in het bos.

Van een afstandje is hij al indrukwekkend.

Maar ga je er met je rug tegen aanstaan en kijk je naar boven dan is hij nog indrukwekkender.

Ach en als deze jonge nazaat de tijd krijgt zal hij eens net zo groot en indrukwekkend zijn als zijn voorgangers.

Ik wandel verder en sta dan oog in oog met een hinde van de damhert. Nee, geen wild exemplaar maar 1 uit de roedel die loopt in de dierenweide in het bos.

Door het hele bos zit een struktuur. Oude eiken staan op oude wallen langs wandelpaden. Nu is het niet te zien maar in het voorjaar staat er een prachtige flora onder van wilde planten die het alleen goed doen op oude bodems.

Kale eiken, blauwe luchten en groene grove den het geeft een leuk effect als je naar boven kijkt.

Ik kom weer aan de rand van het bos. De oude es ligt direkt tegen het bos aan.

De gronden op de es worden allemaal agrarisch gebruikt. Hier de laatste resten van wat eens een maisakkerwas. Als stramme soldaten staan de oude maisstengels in de sneeuw.