Een mistgordijn hing tussen de bomen.
Een ven gaat gehuld onder de laag hangende mist.
Eenzaam en alleen staat deze eik midden op een stuk pas afgegraven natuurterrein.
Twee van de grote oren van de radio sterrenwacht. Spookachtig in de mist.
Op de grote stille heide staat een den eenzaam alleen.
De rails en een wachttoren van voormalig kamp Westerbork. In de mist lijkt het allemaal nog triester.
De afrastering, de grens tussen leven en dood.
De zon verdrijft de mist en we krijgen een prachtige lente middag. De temperaturen zijn aangenaam en de natuur ontwaakt uit haar winterslaap. Vogels zingen al weer het hoogste lied en de kievitten duikelen al weer druk boven de landerijen. De eerst paarvorming bij de vogels is inmiddels al weer een feit, nu is het wachten op de eieren.
De eerst bloem van het klein hoefblad. H ij bloeit een dikke week eerder dan vorig jaar.
En ook de hazelaar hangt vol met stuifmeelkatjes.
De manlijke gele stuifmeelkatjes en als je goed kijkt zie je de rode bloem van de vrouwtjes ook zitten.
De katjes van de zwarte els. Niet zo opvallend als de hazelaar maar toch een prachtig gezicht.
En de rode gloed van een heel veld vol gagel, een heerlijke zoete geur komt je tegemoet als je er met je handen door heen gaat.
Het is wel duidelijk het voorjaar is begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten